Onze emoties zijn begrijpelijk, maar ze kunnen het besluit van het kind om het geheim te houden, versterken. Omdat ze er een bevestiging in zien van hun schuldgevoel. Of denken dat wij het echte verhaal niet aankunnen.

Wat wél helpt is het kind geloven en steunen. Daarover gaat deze speciale editie. Door zonder oordeel te luisteren, nodig je het kind uit het verhaal te vertellen. Hoe moeilijk dat ook is om aan te horen. Pas dan ontstaat er ruimte voor herstel en kan het kind zijn pijn, verdriet en eenzaamheid achter zich laten.

Iemand die zo kalm en zonder oordeel kan vertellen over seksueel misbruik en kan luisteren naar alle betrokkenen, is Iva Bicanic, oprichter van Centrum Seksueel Geweld. Het is daarom heel waardevol dat we dit nummer samen met haar en haar team konden maken.

We weten allemaal dat het gebeurt: kinderen kunnen seksueel misbruik meemaken. Vaker dan we zouden willen geloven. En veel vaker door mensen uit de directe omgeving dan door ‘een enge man in de bosjes’. Toch willen we er liever niet aan denken, laat staan over praten.

Voor het kind dat het overkomt, is seksueel misbruik een ingrijpende ervaring, fysiek én mentaal. Veel kinderen stoppen het weg - uit schaamte, uit angst, omdat ze zich vies voelen, omdat ze bang zijn dat ze niet geloofd worden. Of omdat ze de pleger ook lief vinden en hem of haar niet willen afvallen.

Wanneer wij vermoeden of weten dat een kind seksueel misbruik meemaakt, lopen ook onze emoties hoog op: woede en angst wisselen elkaar vaak af. En ongeloof. Want je weet dat het voorkomt, maar toch niet in jouw omgeving? En: klopt het wel wat je denkt te zien? Had je iets kunnen doen om het te voorkomen? Wat moet je nu verder doen?