Luister naar de introductie van Edith:

In elke sector waar grenzen worden overschreden, lijken de reacties van omstanders op elkaar

Deel deze pagina

Hoofdredacteur Augeo Magazine

Edith Geurts

Om grensoverschrijdend gedrag een halt toe te roepen, zijn er op verschillende niveaus acties nodig. Het begint met het scheppen van een omgeving waarin iedereen zich veilig, gezien en gehoord voelt. Dat helpt alle mensen, jong en oud, leerling en leraar, medewerker en leidinggevende floreren. Daarbinnen wordt het mogelijk grensoverschrijdend gedrag te voorkomen, te signaleren en aan te pakken. Hoe? Daarover lees je meer in dit nummer.

De reacties van omstanders lijken in alle gevallen op elkaar. Er klinkt verontwaardiging: dat het daar ook al gebeurt! Schandalig dat niemand het heeft voorkomen. Maar ook ongeloof, want: waarom heb je dan niet aan de bel getrokken? En er is discussie over of het wel echt gebeurd is, of het wel zo erg is, en of het er niet gewoon bij hoort als je iets wilt bereiken.

Een objectieve grens is niet altijd heel duidelijk te trekken. Niet alle meiden van de turnvereniging van mijn dochter zullen het gedrag van de trainster als grensoverschrijdend hebben ervaren. Maar maakt dat het oké? Mijn dochter zegt dat ze er geen échte schade van heeft ondervonden - maar het komt wel meteen bij haar op als ze aan haar turntijd terugdenkt. Waardoor ik nu denk: hebben we het destijds goed genoeg aangepakt? 

De berichten in de media bevestigen dat grensoverschrijdend gedrag niet alleen in de sport voorkomt, maar ook in de culturele sector, in de kinderopvang, in het hoger onderwijs, in de televisiewereld, in de jeugdzorg. Overal waar sprake is van ongelijkheid, waar machtsverschillen zijn vanwege sekse, positie, leeftijd, fysiek of geestelijk overwicht, worden grenzen overschreden. Soms vanuit onwetendheid en onbedoeld, vaak zelfs met de beste bedoelingen, om mensen boven zichzelf te laten uitstijgen, om ze te stimuleren en sterker te maken. Soms ook met opzet, omdat het kan, de situatie zich voordoet, om eigen behoeften te bevredigen. En overal blijven slachtoffers er lang mee rondlopen, omdat ze denken dat het aan hen ligt, dat het erbij hoort of omdat ze bang zijn voor de consequenties.

Ze was 10, van de trainster moest ze zich scheren voor wedstrijden. Ze had nog nauwelijks lichaamshaar en was zich er al helemaal niet van bewust dat mensen daar iets van zouden kunnen vinden. Ook het verplicht douchen na de training vond ze naar. Ze voelde zich er onveilig door, samen met de volgroeide, ogenschijnlijk zelfverzekerde meiden, maar het moest. Goed voor de teambuilding, werd gezegd. En of ik me nog herinnerde dat de trainster vaak zo hard schreeuwde. Ja, als ik mijn dochter kwam ophalen, schrok ik me ook af en toe wezenloos van het volume dat eruit kwam. Soms inderdaad nodig om de aandacht te trekken in die enorme turnhal. Maar het gebeurde vaak genoeg ook in combinatie met harde woorden: stel je niet zo aan, niet huilen, pijn is fijn, bloed is goed… Er hebben gesprekken plaatsgevonden, ook met het bestuur. Maar het was geen kwade opzet, het is voor hun eigen bestwil en er is ook beterschap beloofd. Waarna het beter leek te gaan. En toch.

Voorwoord

2,5 min.

Edith Geurts

Nu de media weer bol staan van berichten over grensoverschrijdend gedrag, begint mijn dochter ineens, na jaren, weer te vertellen over haar turntijd. Ze zegt dat ze er veel geleerd heeft over zichzelf, maar ook dat ze daar onzekerheid over haar lijf heeft ontwikkeld.

Daar ook al?

Om grensoverschrijdend gedrag een halt toe te roepen, zijn er op verschillende niveaus acties nodig. Het begint met het scheppen van een omgeving waarin iedereen zich veilig, gezien en gehoord voelt. Dat helpt alle mensen, jong en oud, leerling en leraar, medewerker en leidinggevende floreren. Daarbinnen wordt het mogelijk grensoverschrijdend gedrag te voorkomen, te signaleren en aan te pakken. Hoe? Daarover lees je meer in dit nummer.

De reacties van omstanders lijken in alle gevallen op elkaar. Er klinkt verontwaardiging: dat het daar ook al gebeurt! Schandalig dat niemand het heeft voorkomen. Maar ook ongeloof, want: waarom heb je dan niet aan de bel getrokken? En er is discussie over of het wel echt gebeurd is, of het wel zo erg is, en of het er niet gewoon bij hoort als je iets wilt bereiken.

Een objectieve grens is niet altijd heel duidelijk te trekken. Niet alle meiden van de turnvereniging van mijn dochter zullen het gedrag van de trainster als grensoverschrijdend hebben ervaren. Maar maakt dat het oké? Mijn dochter zegt dat ze er geen échte schade van heeft ondervonden - maar het komt wel meteen bij haar op als ze aan haar turntijd terugdenkt. Waardoor ik nu denk: hebben we het destijds goed genoeg aangepakt? 

In elke sector waar grenzen worden overschreden, lijken de reacties van omstanders op elkaar

De berichten in de media bevestigen dat grensoverschrijdend gedrag niet alleen in de sport voorkomt, maar ook in de culturele sector, in de kinderopvang, in het hoger onderwijs, in de televisiewereld, in de jeugdzorg. Overal waar sprake is van ongelijkheid, waar machtsverschillen zijn vanwege sekse, positie, leeftijd, fysiek of geestelijk overwicht, worden grenzen overschreden. Soms vanuit onwetendheid en onbedoeld, vaak zelfs met de beste bedoelingen, om mensen boven zichzelf te laten uitstijgen, om ze te stimuleren en sterker te maken. Soms ook met opzet, omdat het kan, de situatie zich voordoet, om eigen behoeften te bevredigen. En overal blijven slachtoffers er lang mee rondlopen, omdat ze denken dat het aan hen ligt, dat het erbij hoort of omdat ze bang zijn voor de consequenties.

Ze was 10, van de trainster moest ze zich scheren voor wedstrijden. Ze had nog nauwelijks lichaamshaar en was zich er al helemaal niet van bewust dat mensen daar iets van zouden kunnen vinden. Ook het verplicht douchen na de training vond ze naar. Ze voelde zich er onveilig door, samen met de volgroeide, ogenschijnlijk zelfverzekerde meiden, maar het moest. Goed voor de teambuilding, werd gezegd. En of ik me nog herinnerde dat de trainster vaak zo hard schreeuwde. Ja, als ik mijn dochter kwam ophalen, schrok ik me ook af en toe wezenloos van het volume dat eruit kwam. Soms inderdaad nodig om de aandacht te trekken in die enorme turnhal. Maar het gebeurde vaak genoeg ook in combinatie met harde woorden: stel je niet zo aan, niet huilen, pijn is fijn, bloed is goed… Er hebben gesprekken plaatsgevonden, ook met het bestuur. Maar het was geen kwade opzet, het is voor hun eigen bestwil en er is ook beterschap beloofd. Waarna het beter leek te gaan. En toch.

Luister naar de introductie van Edith:

Deel deze pagina

Nu de media weer bol staan van berichten over grensoverschrijdend gedrag, begint mijn dochter ineens, na jaren, weer te vertellen over haar turntijd. Ze zegt dat ze er veel geleerd heeft over zichzelf, maar ook dat ze daar onzekerheid over haar lijf heeft ontwikkeld.

Hoofdredacteur Augeo Magazine

Edith Geurts
Daar ook al?

Voorwoord

2,5 min.

Edith Geurts

Augeo Magazine: Hét online tijdschrift over veilig opgroeien

Professionals en beleidsmakers bijpraten over de nieuwste ontwikkelingen, onderzoeken, dilemma’s en besluiten rond de veiligheid van kinderen. Dat doet Augeo Foundation al 15 jaar met onder andere e-learnings, bijeenkomsten en Augeo Magazine. Ons magazine verschijnt 5x per jaar. Meld je aan om gratis abonnee te worden.
Volledig scherm