Niet te stoppen

Pilot

Leren van werkbezoeken

Struikelblok wachtlijsten

Het juiste moment

Ik behandel nu alleen vrouwen uit het Blijf-van-mijn-lijfhuis, maar in mijn voorstel breid ik de doelgroep uit naar meer gezinnen waar onveiligheid speelt, dus de gezinnen waar Veilig Thuis mee werkt. Het gaat om gezinnen waar traumaklachten een rol spelen bij het in stand houden van geweld. De behandeling kan ambulant, maar moet wel intensief zijn. Een behandeling van één keer per week werkt namelijk niet in deze gezinnen. Er gebeurt elke keer weer zo veel dat je achter de feiten aan blijft lopen.’

Het is onconventioneel om deze getraumatiseerde vrouwen te behandelen in een onrustige fase. We zijn in Nederland veel te bang om te behandelen bij onveiligheid, waardoor we te lang blijven stutten en steunen en niet bij de kern komen. Door snel te beginnen, boeken we in Den Helder resultaat: minder terugval, minder vaak een terugkeer naar de gewelddadige partner, geen nieuwe gewelddadige relaties en meer stabiele veiligheid voor alle gezinsleden en dus ook voor de kinderen.’

‘Ik heb al die tijd gewerkt vanuit het motto: ga alvast aan de slag, ook al is er nog geen structurele financiering. Laat je niet tegenhouden. Zet de stappen die je al kunt zetten, zoek de samenwerking op. Met kleine stappen vooruit is ook vooruit. Mensen gaan zien dat je niet te stoppen bent en dat het werkt wat je doet. Dan bereik je je einddoel vanzelf.’ 

‘Er zijn steeds meer mensen die geloven in mijn plan en de inhoud en visie onderschrijven. Ook op bestuurlijk niveau. De gemeenteraad van Den Helder ziet er echt toekomst in en zoekt op dit moment naar financiële mogelijkheden om het structureel in te voeren. Professionals moeten de handen ineenslaan, maar er is ook draagvlak nodig op bestuurlijk niveau. Ondertussen is er wel al een toezegging vanuit het Toekomstscenario voor financiering van een pilot. Daar ben ik heel blij mee, omdat we daarmee een goed vervolg kunnen maken.’

‘Om deze intensieve aanpak te laten slagen moeten we investeren in meer behandelaren die gespecialiseerd zijn in én huiselijk geweld én trauma. Sowieso moeten organisaties intensiever samenwerken. Als behandelaar zie je bijvoorbeeld drie dagen je cliënten, en ga je de overige tijd op werkbezoek bij een collega van bijvoorbeeld het wijkteam. Of je gaat met iemand van Veilig Thuis mee op huisbezoek. Je leert zo over en weer van elkaar. Het is aan de zorgverzekeraar en de politiek om hier ruimte voor te maken.’

‘Als een moeder goed behandeld wordt en haar traumaklachten onder controle krijgt, kan zij vervolgens tijdens de behandeling van haar kinderen veel meer emotioneel beschikbaar zijn. Nu is het zo dat behandeling van kinderen regelmatig stagneert, doordat de moeder nog volop in de traumaklachten zit. Het struikelblok ligt nu bij de lange wachtlijst voor volwassenen, die de wachtlijst voor kinderen ook weer in stand houdt. Als we volwassenen snel behandelen, zal de behandeling van kinderen beter en sneller aanslaan doordat ze hun kinderen kunnen steunen. Uiteindelijk stopt dan ook de intergenerationele overdracht.

‘Een crisis biedt kans op verandering. Als je net die enorme stap hebt gezet om weg te gaan bij je partner en alles kwijt bent, accepteer je sneller hulp. Vrouwen die al behandeld zijn in ons Blijf van mijn-lijfhuis, bevestigen dat. Ze zeggen dat als ze langer hadden moeten wachten op hulp, en al weg waren uit de opvang, ze niet meer naar het verleden hadden willen kijken. Je wilt dan een nieuwe start maken. De gevolgen van niet behandelen kunnen zijn dat vrouwen angsten gaan vermijden of naar verdovende middelen grijpen om ermee te kunnen dealen.

‘Vrouwen die uit een onveilige situatie komen, hebben vaak traumaklachten. Helaas zijn de wachtlijsten voor traumabehandeling lang. Daarbij wordt ook vaak gedacht dat een behandeling niet direct mogelijk is als de situatie nog niet geheel veilig is en slachtoffers nog erg angstig en onrustig zijn. Zeker bij vrouwen in een Blijf-van-m’n-lijfhuis. Maar de situatie wordt niet rustiger dan dit, zeg ik dan, smeed het ijzer als het heet is. Daarom ik heb een nieuw plan ingediend bij de gemeente Den Helder over hoe de hulp beter en anders kan. Het belangrijkste is dat we zo snel mogelijk beginnen met een intensieve traumabehandeling van drie dagen per week, drie weken lang.’

Met de behandeling van slachtoffers van huiselijk geweld moet je niet wachten tot de situatie veilig is, vindt Marieke Zeeman, traumabehandelaar in een vrouwenopvang. Ze schreef een plan over hoe het beter kan. ‘Door snel te beginnen, creëer je meer stabiele veiligheid voor alle gezinsleden, dus ook voor de kinderen.’

‘Wacht niet tot het rustig is’