VOORWOORD

Ouders die scheiden hebben steun van rustige volwassenen nodig

Confronterend

Leestijd: 1,5 minuut

Hoofdredacteur
Augeo Magazine

Edith Geurts

Ik zal het maar eerlijk bekennen: het kostte me moeite te beginnen aan het voorwoord voor dit nummer over ‘kind & scheiding’. Ik voelde weerstand en stelde het steeds uit. Toen ik toch echt moest gaan schrijven en ervoor ging zitten, merkte ik dat vooral mijn gevoel van machteloosheid me in de weg zat. Machteloos die ontstond doordat ik eigenlijk bleef hangen in onbegrip, ja, veroordeling bijna, van ouders die na een scheiding blijven ruziemaken, elkaar voor ‘narcist’ en ‘borderliner’ uitmaken en niet tot gezamenlijke afspraken komen. Ook niet in het belang van hun kinderen. Best een  confronterend besef voor mezelf, omdat ik in het dagelijks leven een heel invoelend mens ben.

Veel professionals die werken met scheidende ouders zullen mijn gevoel van machteloosheid en weerstand in meer of mindere mate herkennen. Het probleem met deze gevoelens is echter dat ik mezelf daarmee vastzet in een soort parallel proces: vol hevige emoties, tégen ‘die ouders die zo ingewikkeld doen’ en onbegrip over ‘waarom ze niet gewoon rústig kunnen blijven?!’ en ‘Zien ze dan niet hoeveel de kinderen hieronder lijden?’. Terwijl je vanuit boosheid en onbegrip mensen niet écht kunt horen. Laat staan verder helpen.

Scheiden is voor vrijwel alle ouders een lastig besluit. De meesten zijn er waarschijnlijk van doordrongen dat het ook voor hun kinderen heel ingrijpend is. Ouders scheiden vanwege zwaarwegende argumenten, zoals de liefde die over is, uiteenlopende verwachtingen en dromen, ontrouw of verliefdheid op een ander, mishandeling en intimidatie… Redenen waarvan ik me heel goed kan voorstellen dat die leiden tot een scheiding. 

Dat het vervolgens heel moeilijk kan zijn om je partner los te laten en een nieuwe balans te vinden, is ook heel invoelbaar. Ook als ruzie of geweld de voornaamste reden is om uit elkaar te gaan. En ook als een scheiding relatief harmonieus verloopt. Een scheiding is altijd een rouwproces met alle bijbehorende fasen en ingewikkelde emoties voor alle betrokkenen. 

De mate waarin kinderen lijden onder de scheiding van hun ouders, hebben de ouders voor het grootste deel zelf in de hand. Ze hebben daarvoor ook voor zichzelf steun van rustige volwassenen nodig, uit hun directe omgeving en van de professionals met wie zij te maken hebben. En dat kunnen we alleen opbrengen als we zelf rustig zijn en ons niet laten meeslepen door overweldigende emoties en negatieve gedachten. 

Scheiden is voor vrijwel alle ouders een lastig besluit. De meesten zijn er waarschijnlijk van doordrongen dat het ook voor hun kinderen heel ingrijpend is. Ouders scheiden vanwege zwaarwegende argumenten, zoals de liefde die over is, uiteenlopende verwachtingen en dromen, ontrouw of verliefdheid op een ander, mishandeling en intimidatie… Redenen waarvan ik me heel goed kan voorstellen dat die leiden tot een scheiding. 

Dat het vervolgens heel moeilijk kan zijn om je partner los te laten en een nieuwe balans te vinden, is ook heel invoelbaar. Ook als ruzie of geweld de voornaamste reden is om uit elkaar te gaan. En ook als een scheiding relatief harmonieus verloopt. Een scheiding is altijd een rouwproces met alle bijbehorende fasen en ingewikkelde emoties voor alle betrokkenen. 

De mate waarin kinderen lijden onder de scheiding van hun ouders, hebben de ouders voor het grootste deel zelf in de hand. Ze hebben daarvoor ook voor zichzelf steun van rustige volwassenen nodig, uit hun directe omgeving en van de professionals met wie zij te maken hebben. En dat kunnen we alleen opbrengen als we zelf rustig zijn en ons niet laten meeslepen door overweldigende emoties en negatieve gedachten. 

Ouders die scheiden hebben steun van rustige volwassenen nodig

Veel professionals die werken met scheidende ouders zullen mijn gevoel van machteloosheid en weerstand in meer of mindere mate herkennen. Het probleem met deze gevoelens is echter dat ik mezelf daarmee vastzet in een soort parallel proces: vol hevige emoties, tégen ‘die ouders die zo ingewikkeld doen’ en onbegrip over ‘waarom ze niet gewoon rústig kunnen blijven?!’ en ‘Zien ze dan niet hoeveel de kinderen hieronder lijden?’. Terwijl je vanuit boosheid en onbegrip mensen niet écht kunt horen. Laat staan verder helpen.

Ik zal het maar eerlijk bekennen: het kostte me moeite te beginnen aan het voorwoord voor dit nummer over ‘kind & scheiding’. Ik voelde weerstand en stelde het steeds uit. Toen ik toch echt moest gaan schrijven en ervoor ging zitten, merkte ik dat vooral mijn gevoel van machteloosheid me in de weg zat. Machteloos die ontstond doordat ik eigenlijk bleef hangen in onbegrip, ja, veroordeling bijna, van ouders die na een scheiding blijven ruziemaken, elkaar voor ‘narcist’ en ‘borderliner’ uitmaken en niet tot gezamenlijke afspraken komen. Ook niet in het belang van hun kinderen. Best een  confronterend besef voor mezelf, omdat ik in het dagelijks leven een heel invoelend mens ben.

Confronterend

Leestijd: 1,5 minuut

Hoofdredacteur
Augeo Magazine

Edith Geurts

VOORWOORD

Augeo Magazine: Hét online tijdschrift over veilig opgroeien

Professionals en beleidsmakers bijpraten over de nieuwste ontwikkelingen, onderzoeken, dilemma’s en besluiten rond de veiligheid van kinderen. Dat doet Augeo Foundation al 15 jaar met onder andere e-learnings, bijeenkomsten en Augeo Magazine. Ons magazine verschijnt 5x per jaar. Meld je aan om gratis abonnee te worden.
Volledig scherm