Augeo magazine - Over veilig opgroeien

AUTEUR:

DEBORAH LIGTENBERG

‘Ondanks de hallucinaties en bizarre waanideeën die ik tijdens de psychose meemaakte, heb ik mijn kinderen gelukkig niets aangedaan. Voordat ik wegzakte in de zware psychiatrische aandoening, kreeg mijn moederlijke intuïtie een laatste opleving: om te zorgen dat ze veilig waren, maakte ik mijn man duidelijk dat mijn kinderen het huis uit moesten. Dankzij hun vader waren mijn kinderen veilig.

Raar gevoel

Het gebeurde op een maandagavond, vijf dagen na de geboorte van mijn zoon Jeroen. Ik zat achter de computer mijn mail te lezen en opeens kreeg ik een raar gevoel in mijn hoofd. Het leek alsof er een koude vloeistof door mijn hersenen stroomde.

Mijn gedachten gingen acuut met me aan de haal. Ik ben helemaal niet zo’n perfectionist, maar alles wat ik die avond nog wilde doen, maalde door mijn hoofd: een stukje tekst in het kraamboek schrijven, de gymkleren voor mijn zoon Mark klaarleggen, een was draaien en de vuilnis buiten zetten. Het gíng maar door.

Niet met paracetamol te verhelpen

Ik voelde direct aan dat de kinderen niet meer veilig waren, dat er iets aan de hand was wat niet met een paracetamol te verhelpen was. Daarom zei ik tegen mijn man Rick dat hij ze onmiddellijk naar de buren moest brengen.

En toen gebeurde het: van het een op het andere moment voelde ik me almachtig. Ineens was ik via draadjes verbonden met alle mensen in de wereld. Een heel vreemde gewaarwording.

Gespecialiseerde behandeling

Er kwam een ambulance die me naar het Erasmus MC bracht. Ik verzette me niet, want ik was allang blij dat ik weg kon. Achteraf ben ik zó blij dat ik meteen op de goede plek terechtkwam. Het Erasmus MC is gespecialiseerd in de behandeling van moeders met een kraambedpsychose. Ik wil er liever niet aan denken hoe anders het had kunnen verlopen.

Zware hallucinaties

Eenmaal opgenomen ging het van kwaad tot erger: ik kreeg zware hallucinaties. Bij sommige mensen zag ik duivelse trekken, allerlei vreemde gedachten raasden door mijn hoofd, mijn lichaam voelde anders aan en ik was het besef van tijd volledig kwijt. Ik had echt geen idee dat er iets ongewoons met me aan de hand was.

Baby onder begeleiding verzorgen

Jeroen werd tegelijk met mij opgenomen. Een paar keer per dag mocht ik hem onder begeleiding van een verpleegkundige verzorgen in de babykamer. Op een dag had ik hem de fles gegeven, toen hij een harde boer liet en met zijn ogen draaide.

De afschuwelijke gedachte kwam bij me op dat hij weleens bezeten zou kunnen zijn door de duivel. Ik liet aan Rick weten dat ik het idee had dat er iets mis was met ons kind. Met een snijdende beweging dwars op mijn keel gaf ik aan wat ik wilde doen.

Effect op kinderen

Zo acuut als ik in de psychose beland was, zo abrupt kwam er na twee weken ook weer een einde aan. Als ik terugkijk, zie ik dat het mijn jongens heeft geraakt.

Tijdens het bezoekuur liet ik Rick weten dat ik hem niet vertrouwde, waarop Mark begon te huilen. Door die reactie werd ik teruggebracht in de realiteit: het drong tot me door dat kinderen altijd de waarheid spreken. Dit was het begin van een lange weg terug.

Moederliefde

Door naast Jeroen in de woonkamer op het speelkleed te gaan liggen, leerden we elkaar steeds beter kennen. Ik heb altijd moederliefde voor hem gevoeld, maar nu kon ik het ook laten stromen.’

Karin is de website Kraambedpsychose gestart:

www.kraambedpsychose.nl

Karin den Oudsten (45) raakte vijf jaar geleden na de geboorte van haar jongste zoon in een kraambedpsychose. Een opname in het Rotterdamse Erasmus Medisch Centrum voorkwam dat ze haar kind iets aandeed.

KARIN DEN OUDSTEN:

‘De kinderen waren niet meer veilig’