Augeo magazine - Over veilig opgroeien

JOOST (18): ‘VERTEL WAT ER AAN DE HAND IS’

‘Ik weet niet meer waar de rechtbank was, maar ik vond het heel eng. Het was een groot zwart gebouw, met enorme, super hoge draaideuren. Ik moest bij de ingang mijn Nintendo DS inleveren en mijn zusje haar telefoon en portemonnee. Toen papa de rechtszaal binnenkwam, gaf hij mij en mijn zusje een knuffel en mama een kus. Ik voelde me kut en bang en machteloos.

In die rechtszaal hoorde ik voor het eerst het woord seksuele mishandeling. Toen we thuis waren, legde mijn zusje uit dat het geen seksuele mishandeling was, maar dat papa verliefd was geworden op onze oudste zus. Zij had papa toen haar lichaam aangeboden, omdat zij wilde dat hij haar ontmaagde en dat heeft hij toen gedaan. Ze zei ook dat papa weet dat dat niet mag en dat hij heel erge spijt had. Ik weet niet wat waar is.’

Dreiging

‘Ik weet wel dat mijn oudste zus borderline heeft en altijd al heeft zitten manipuleren, maar zij wil er niet meer over praten. Ze heeft drie jaar geleden het contact verbroken met mij. Ik deed haar te veel denken aan wat er gebeurd is. Ik weet dat ik me bij papa en mama altijd veilig heb gevoeld. De dreiging kwam van buiten, van vreemdelingen die ons uit huis wilden halen.

Ik had heel graag gewild dat hulpverleners mij eerder hadden verteld wat er aan de hand was. Nu kwam alles onverwacht of moest ik het zelf vragen. Daardoor voelde ik me vaak heel machteloos of niet serieus genomen. Ook kinderen van elf kan je uitleggen wat er aan de hand is.

Mijn vader moest naar de gevangenis. Na die twee jaar in de gevangenis vond ik hem heel erg veranderd. Hij geeft mij geen knuffels meer, maar hij schudt mijn hand. ‘Hoi’, zegt hij dan. Het is net alsof ik mijn vader verloren ben, mijn vader van binnen dan. Poef, weg.’

Twintig minuten

‘Na zijn gevangenisstraf kwam er een gezinstherapeut bij ons thuis die bepaalde dat op onze slaapkamers sloten moesten, dat we niet langer dan twintig minuten met papa samen in één ruimte mochten zijn, dat we niet alleen met hem in de badkamer mochten zijn en niet alleen met hem naar buiten mochten.

Ik hoop dat kinderen die in dezelfde situatie als ik terecht komen, duidelijk wordt verteld wat er aan de hand is. Dat hoeft niet in details, maar kan ook op de manier waarop mijn zus dat bij mij deed: papa is verliefd op onze oudste zus.

Ik vind het heel erg wat mijn vader gedaan heeft. Dat had nooit mogen gebeuren. Maar ik wil mezelf geen slachtoffer voelen of zielig, omdat mijn oudste zus die woorden zo vaak misbruikt heeft. Ik wil niet in haar voetsporen treden. Hoe het dan wel moet, weet ik nog niet precies.’

Geen knuffels meer

ADVIES VAN TAMARA BERENDS VAN DE JONGERENTASKFORCE:

‘Vragen kunnen stellen is belangrijk’

‘Aan het verhaal van Joost valt mij op dat er niet genoeg is geluisterd naar de kinderen’, zegt Tamara Berends (22). ‘Dat had meteen na de melding gemoeten. Nu moet Joost van zijn zusje horen wat er aan de hand is!’ Berends is sinds september lid van de Augeo Jongerentaskforce ‘aanpak van geweld tegen kinderen’, die zich inzet om de stem van kinderen en jongeren te laten horen. Joost had ook direct met zijn vragen bij een professional terecht moeten kunnen, vindt ze. ‘Vragen kunnen stellen is namelijk heel belangrijk.’

‘Bij de Jongerentaskforce horen we dat er vaak eerst actie wordt ondernomen, en pas achteraf wordt gepraat met kinderen’, vervolgt ze. ‘Misschien is het voor Joost helemaal geen goede oplossing dat deuren op slot moeten en hij geen knuffel meer krijgt van zijn vader. Misschien was er voor zijn veiligheid en een goede relatie met zijn vader wel iets anders nodig geweest. Hij had bijvoorbeeld met hulp van een professional kunnen leren hoe hij met zijn vader over het verleden kan praten. Nu blijft dat maar in de lucht hangen.’

BOEK MET ZEVEN LEVENSVERHALEN VAN JONGEREN

Het boek ‘Het heeft invloed op alles. Langetermijngevolgen van een onveilige jeugd ’ bevat zeven levensverhalen van jongeren en reacties daarop van burgemeesters, wethouders en professionals, zoals politie en hulpverleners. Het boek is gratis te downloaden . Een hardcopy is verkrijgbaar voor € 18,95.

AUGEO MAGAZINE - HET ONLINE TIJDSCHRIFT OVER VEILIG OPGROEIEN

OVERZICHT

REACTIES

Het boek ‘Het heeft invloed op alles. Langetermijngevolgen van een onveilige jeugd’ bevat zeven levensverhalen van jongeren en reacties daarop van burgemeesters, wethouders en professionals, zoals politie en hulpverleners. Het boek is gratis te downloaden . Een hardcopy is verkrijgbaar voor € 18,95.

‘Bij de Jongerentaskforce horen we dat er vaak eerst actie wordt ondernomen, en pas achteraf wordt gepraat met kinderen’, vervolgt ze. ‘Misschien is het voor Joost helemaal geen goede oplossing dat deuren op slot moeten en hij geen knuffel meer krijgt van zijn vader. Misschien was er voor zijn veiligheid en een goede relatie met zijn vader wel iets anders nodig geweest. Hij had bijvoorbeeld met hulp van een professional kunnen leren hoe hij met zijn vader over het verleden kan praten. Nu blijft dat maar in de lucht hangen.’

‘Vragen kunnen stellen is belangrijk’

‘Aan het verhaal van Joost valt mij op dat er niet genoeg is geluisterd naar de kinderen’, zegt Tamara Berends (22). ‘Dat had meteen na de melding gemoeten. Nu moet Joost van zijn zusje horen wat er aan de hand is!’ Berends is sinds september lid van de Augeo Jongerentaskforce ‘aanpak van geweld tegen kinderen’, die zich inzet om de stem van kinderen en jongeren te laten horen. Joost had ook direct met zijn vragen bij een professional terecht moeten kunnen, vindt ze. ‘Vragen kunnen stellen is namelijk heel belangrijk.’

Joost (18): ‘Vertel wat er aan de hand is’

‘Ik weet niet meer waar de rechtbank was, maar ik vond het heel eng. Het was een groot zwart gebouw, met enorme, super hoge draaideuren. Ik moest bij de ingang mijn Nintendo DS inleveren en mijn zusje haar telefoon en portemonnee. Toen papa de rechtszaal binnenkwam, gaf hij mij en mijn zusje een knuffel en mama een kus. Ik voelde me kut en bang en machteloos.

In die rechtszaal hoorde ik voor het eerst het woord seksuele mishandeling. Toen we thuis waren, legde mijn zusje uit dat het geen seksuele mishandeling was, maar dat papa verliefd was geworden op onze oudste zus. Zij had papa toen haar lichaam aangeboden, omdat zij wilde dat hij haar ontmaagde en dat heeft hij toen gedaan. Ze zei ook dat papa weet dat dat niet mag en dat hij heel erge spijt had. Ik weet niet wat waar is.’

Dreiging

‘Ik weet wel dat mijn oudste zus borderline heeft en altijd al heeft zitten manipuleren, maar zij wil er niet meer over praten. Ze heeft drie jaar geleden het contact verbroken met mij. Ik deed haar te veel denken aan wat er gebeurd is. Ik weet dat ik me bij papa en mama altijd veilig heb gevoeld. De dreiging kwam van buiten, van vreemdelingen die ons uit huis wilden halen.

Ik had heel graag gewild dat hulpverleners mij eerder hadden verteld wat er aan de hand was. Nu kwam alles onverwacht of moest ik het zelf vragen. Daardoor voelde ik me vaak heel machteloos of niet serieus genomen. Ook kinderen van elf kan je uitleggen wat er aan de hand is.

Mijn vader moest naar de gevangenis. Na die twee jaar in de gevangenis vond ik hem heel erg veranderd. Hij geeft mij geen knuffels meer, maar hij schudt mijn hand. ‘Hoi’, zegt hij dan. Het is net alsof ik mijn vader verloren ben, mijn vader van binnen dan. Poef, weg.’

Twintig minuten

‘Na zijn gevangenisstraf kwam er een gezinstherapeut bij ons thuis die bepaalde dat op onze slaapkamers sloten moesten, dat we niet langer dan twintig minuten met papa samen in één ruimte mochten zijn, dat we niet alleen met hem in de badkamer mochten zijn en niet alleen met hem naar buiten mochten.

Ik hoop dat kinderen die in dezelfde situatie als ik terecht komen, duidelijk wordt verteld wat er aan de hand is. Dat hoeft niet in details, maar kan ook op de manier waarop mijn zus dat bij mij deed: papa is verliefd op onze oudste zus.

Ik vind het heel erg wat mijn vader gedaan heeft. Dat had nooit mogen gebeuren. Maar ik wil mezelf geen slachtoffer voelen of zielig, omdat mijn oudste zus die woorden zo vaak misbruikt heeft. Ik wil niet in haar voetsporen treden. Hoe het dan wel moet, weet ik nog niet precies.’

LANGE TERMIJN

Behandel je een kind anders of neem je andere beslissingen als je weet dat het is mishandeld? Die vraag stelt het Kinderrechtencollectief in zijn boek met levensverhalen van jongeren en reacties daarop van beleidsmakers en hulpverleners. Hier een deel van zo’n verhaal, over Joost, en een reactie van een jongere uit de Augeo Jongerentaskforce ‘aanpak van geweld tegen kinderen’.