Augeo magazine - Over veilig opgroeien

AUGEO MAGAZINE - HET ONLINE TIJDSCHRIFT OVER VEILIG OPGROEIEN

OVERZICHT

REACTIES

DE WAT?!

Dit interview is gehouden door Gino van de WAT?!-krant, samen met tekstschrijver Marja Slinkert. De redactie van het tijdschrift WAT?! bestaat uit twaalf jongeren (13-20 jaar) uit pleeggezinnen. WAT?! staat voor Wonen met een Ander Thuis. Vanuit hun eigen ervaringen met pleegzorg berichten de jongeren (pleegkinderen en eigen kinderen van pleegouders) elke twee maanden over uiteenlopende pleegzorgthema’s in het tijdschrift. Dit gebeurt onder leiding van hoofdredacteur Monique Steenstra.

Het lezen van (levens)verhalen, ervaringen en het uitwisselen van tips voorziet in een grote behoefte aan herkenning, erkenning en lotgenotencontact.

www.watkrant.nl

AUTEURS: MARJA SLINKERT EN GINO

Een boomhut, een trampoline, een groot rek vol hockey- en voetbalschoenen en sporttassen. Dit is duidelijk een sportieve familie. ‘Tijdelijke opvang betekent officieel niet langer dan een jaar,’ vertelt Eva, ‘maar het mag bij ons best langer zijn. We willen dat kinderen hier blijven tot het zeker is dat voor hen een definitieve plek is gevonden. ’

Drieling

Tot nu toe zijn de pleegkinderen altijd meisjes geweest. Het lijkt de dochters voor een jongen niet zo leuk, alleen maar meiden. Sinds een half jaar wonen de twee zusjes Celine en Rafaëlla bij hen in huis, nadat ze eerst in een ander pleeggezin hadden gewoond. Hoe oud zijn ze? ‘Twaalf,’ zeggen de zusjes in koor. Een tweeling? ‘Nee! Een drieling!’ roept het hele gezin. Er is nog een broer, Francesco. Hij is bij hun vader blijven wonen.

De ouders van Celine en Rafaëlla zijn gescheiden. Hun vader woont dicht in de buurt. Bij hem wonen Francesco en nog een zusje. Twee andere broers zijn ook uithuisgeplaatst. Alle kinderen komen wel in het weekend en in de vakanties naar hun vader toe. Celine en Rafaëlla bezoeken hun moeder ook, maar onder begeleiding.

Andere regels

In elk gezin zijn eigen regels en gewoontes. Vinden Celine en Rafaëlla het lastig om steeds weer te wennen in een nieuw gezin? Daar denkt de tweeling even over na. ‘Het valt nu erg mee, want hier zijn niet zoveel regels,’ vinden ze. ‘Ja, over opruimen. Wie dat ’s avonds niet gedaan heeft, vindt haar spullen de volgende ochtend in de “Gele Opruimbak” terug en wie daar de meeste spullen in heeft, moet een klusje klaren, zoals tafeldekken.’

‘Maar we worden ook beloond’, zegt Celine. ‘Laatst hadden we een drukke week waarin iedereen veel had moeten doen. Toen volgde een avond vol lekkere hapjes. We speelden spelletjes en voor het naar bed gaan kregen we nog een kipsateetje.’

Drie keer feest

Verjaardagen vieren gebeurt in elk (pleeg)gezin weer anders en pleegkinderen vieren hun verjaardag vaak meerdere keren. Dat is ook zo bij Celine en Rafaëlla. ‘Wij hebben het dit jaar drie keer gevierd,’ vertellen ze. ‘In het vorige pleeggezin, bij ons mam én bij ons pap.’

In hun huidige pleeggezin zijn ze nog niet jarig geweest, maar Goedele vertelt alvast wat hen te wachten staat: ‘’s Morgens wekken we je met zijn allen, terwijl we op instrumentjes “Lang zal ze leven” spelen. Bij het ontbijt liggen de pakjes klaar en ’s middags komt er visite. Ook hangen we een speciale verjaardagsvlag buiten bij de poort.’

Haar zusje Lobke weet nog hoe dat met hun vorige pleegzusjes ging. ‘Bij een van de meisjes mocht het broertje mee komen feesten, en bij een ander meisje, dat geen eigen ouders meer had, kwam haar Surinaamse familie langs en zongen ze “Lang zal ze leven” in het Surinaams.’

Dubbele cadeaus

Dan zijn er ook nog andere feesten in een jaar, zoals Sinterklaas. In de ochtend van vijf december ligt er een brief van Sint aan de meisjes. In de brief staat waar ze ’s avonds moeten gaan zoeken. De laatste keer lag een hele stapel pakjes op zolder. Rafaëlla: ‘Ik wist toen nog niet eens dat er in het huis ook een zolder was!’

Celine en Rafaëlla deden mee met surprises en vierden ook nog eens bij hun vader Sinterklaas. Dubbel cadeautjes dus voor de twee meiden? Ze knikken tevreden. Hoe vinden Eva, Goedele en Lobke dat? Die halen hun schouders op. Logisch, pleegkinderen hebben immers ook een eigen familie om feest mee te vieren.

Met Pasen waren de twee pleegzusjes bij hun eigen familie. Zo konden ze het spectaculaire paasontbijt niet meemaken. Eva: ‘We trekken lootjes en voor degene die je getrokken hebt, maak je een paasontbijt. Je mag alles opgeven wat je wilt (zelfs broodjes frikadel!), maar op één voorwaarde: alles moet op!’

Kerst

Ook met Kerstmis waren Celine en Rafaëlla bij hun vader, met al hun andere broers en zussen. Omdat het toen niet goed ging met hun moeder, konden ze niet naar haar toe. Dat vonden ze jammer. Het pleeggezin ging die week op wintersport. In de volgende vakanties gaan de twee pleegzusjes mee: ‘We zijn eigenlijk heel weinig buiten Nederland geweest. In de meivakantie gaan we mee naar Parijs en in de zomervakantie naar de Spaanse Pyreneeën.’

Afscheid

Hoe vinden Eva, Goedele en Lobke het om steeds nieuwe pleegzusjes te hebben? Eva: ‘Juist leuk dat er steeds verschillende meisjes hier komen wonen. Een keer klikte het niet goed met een meisje. Zij maakte veel ruzie. Lastig, al begrepen we dat wel: ze had veel meegemaakt.’ Lobke: ‘Gezellig, zoveel kinderen in huis! Alleen het afscheid nemen als ze weer weggaan, is vervelend.’

Van het afscheid wordt een mooie dag gemaakt. Goedele: ‘We nodigen alle vrienden en vriendinnen uit de buurt uit voor een feestelijke middag en maken allemaal iets ten afscheid. Een knutselwerk, een brief, foto’s. Dat gaat in een mooi boek. Voor het laatste meisje maakten we ook een dekbedovertrek met een groot hart. We willen graag contact houden en vaak lukt dat ook.’

En hoe gaat het straks met Celine en Rafaëlla? Celine: ‘We denken dat we over een poosje weer naar huis kunnen. Dan gaan we bij pap wonen. Ik vind het hier niet erg, maar ik ben het liefst thuis. Bij pap.’

ACHTERGROND

De zusjes Eva (14), Goedele (12) en Lobke (10) krijgen om de zoveel tijd nieuwe ‘zusjes’. Nu wonen de pleegkinderen Celine (12) en Rafaëlla (12) bij hen. Hoe beleven de vijf meiden dat: wonen in één huis?